Kahya Dino'nun Çitliği ve Halaskâr Ebuzeddîn Efendi

Çok yakında yaşanmış drama-komik bir hikaye yayınlamak istiyorum...

''Gayr-ı meşru bir muhabbetin neticesi, merhametsiz azap çekmektir''

              Kadın erkek münasebetlerinde son zamanlarda ciddi bir dejenere görülmektedir. Bu dejenere bazı kesimler sayesinde planlı ve programlı olarak yapıldı. Evvella üniversitelerin ikna odalarında başlayan bu menfi çalışmalar daha sonra kimi zaman üniversitlerde bulunan bazı hocaların da katkılarıyla devam edildi. Kimi hocalar sırf kız ve erkekleri bir araya getirmek için maksatlı olarak partiler tertip ettiler. Bu partilerde kız ve erkeler; kendilerini daha rahat hissetmeye ve karşı cinsle kaynaşmaya başladılar.Bu fazlasıyla tekerrür ettikten sonra artık belli bir süreçten sonra kız ve erkeklerin bir araya gelmesi ve muhhabet etmeleri doğal gelmeye başladı. Daha doğrusu öğrenciler belli bir süre sonra bunu içselleştirdiler.
            Bu tür partilere katılmayan islami hassasiyetleri olan öğrenciler de vardı. Maaleysef bu öğrencilerin hassasiyetleri fazla devam etmedi. Hassasiyeti olan öğrenciler partilere katılan öğrencilerle sıkı-fıkı dostluklar kurdular. Bu dostluklar iyice ilerledi. Bu dostluktan sonra dışarda da bir araya gelmeler sonra beraber cinema ve tiyatroya gitmeler şeklinde devam etti.
            Kimi üniversitlerde ise süreç bu tür parti ve gezilerle başlamadı.Süreç biraz da kendiliğinden başladı. Aslında buna da kendiliğinden başladı diyemeyiz. İşin arkasında görünmeyen bir el vardı.Yine mazbut ve mütedeyyin ailelerin çocukları ile islami duyarlılığı olmayan öğrenciler sıkı bir dostluk kurdular. Evvella çapraz olarak başlayan bu arkadaşlık ilişkileri zamanla ikili arkadaşlıklara dönüşüverdi.
            Bazı arkadaşlıklar ne partilerle başladı ne de gezi ve pikniklerle. Öncelikle gruplar halinde proje ve ödevler yapmayla başladı arkadaşlıklar. Daha sonra ders notları almayla devam ederek bir nebze kız ve erkekler birbirlerini tanımaya ve hassasasiyetlerini öğrenebilme fırsatı yakaladılar. Ama bu süreçte ise kişiler gerçek kişiliklerini saklamaya başladı. Kızlar ya da erkekler kendi gibi değil karşı tarafın hoşnut olacağı şekilde göründü. Böylece aslında fazla olmayan ortak paydalarını geliştirmeye çalışarak özel arkadaş olmaya yöneldiler.
          Bu arkadaşlıklar çoğu hüsranla bitti. Çünkü fertler göründüğü gibi değil olması gerektiği davranarak fıtrata zıt bir durumla karşı karşıya geldiler. Çünkü insan fıtratı , fıtri olmayan yani doğal olmayan şeyi redd eder. Gerçekten de üniversitede başlayan  ve evlilik için planlanan arkadaşlıkların büyük bir kısmı ya son sınıfata  ya da mezun olduktan sonra bitti.
         Aslında burada özellikle üzerinde durduğum mevzu ise islami hassasiyeti olan kız ve erkeklerin hassasiyetlerini yitirerrek onların da sıradan öğrenciler gibi hareket etmeleridir. İslami hassasiyetleri olan kızların da sınıfça yapılan piknik ve gezilere katılması zamanla bu durum öğrenciler arasında giderek içselleşmeye başladı. Bu sefer bu gezilere katılmayan kızları da kendilerini yalnız hissetikleri için onlar da zamanla bu tür organizasyonlara katılarak sınıfta ötekileşmekten kurtulmak istediler. Nitekim en dindar ebeveynler de bu duruma göz yumdular. Onlar '' Biz çocuğumuzun sınıfta yalnız kalmasın, yalnızlık yaşamasın, arkadaşlarıyla seviyeli olarak muhabbet etsin, birlikte ders çalışsın ve ödev-proje yapsın bunda da bir sakınca görmediğimiz için biraz müsaade ettik.''  diyerek çocukların manevi hayatlarını kimi zaman tamir etmez bir şekilde karaladılar.
         Şimdi kız-erkeklerin beraber ders çalışma, proje-ödev yapma mevzusuna gelelim. Zaten bu mevzu kız ve erkelerin arkadaşlık kurma meselesinin en yumuşak karnını oluşturuyor. Genellikle ebeveynler de işte bu meseleden dolayı kız ve erkeklerin bir araya gelmelerine sıcak bakıyorlar. Bu mevzulara teker teker temas etmek suretiyle devam edelim. Acaba kızlar sınıflarında ders çalışabilecekleri proje yapabilecekleri hiçbir kız arkadaş bulamıyorlar ki çalışma hususunda erkekleri tercih ediyorlar? Ya da bunu erkeler için de sorabiliriz.
        Bu mevzuda yaşadığım bir olayı da anlatmak istiyorum. Elektrik- Elektronik Mühendislik fakültesinde okuyan bir kardeşim var. Almış olduğum duyumlara göre kardeşim ders çalışma ve proje yapmak için bir kız arkadaşını tercih etmişti. Kardeşime; acaba senin sınıfta hiç erkek yok mu ki bir kızla proje yapmaya başladın
diye sorduğumda makul bir cevap alamadım. Bunu kızlara sorduğumuzda makul bir cevap gelemeyeceği kesinlikle mümkündür.
              Şimdi de bundan ötürü başlayan ''muhabbetler'' mevzusuna temas etmek isterim. Acaba dindar kızların sınıfında hiç kız yok mudur ki erkekle konuşmayı ihtiyaç olarak hisseder? Ya da buna dindar erkeklere de sorabiliriz. Vellev ki bir erkek ile bir kız bütün bu hasassiyetleri bir tarafa bırakarak sınıfta normalleşmek suretiyle konuşmaya başlasa bile neden acaba mezun olduktan sonra irtibatlarını bir şekilde devam ettiriyorlar? Amaçları evlenmek ise Allah mesut etsin derim. Fakat ekserisi bu ilişkiyi nikah akdine dökmeden devam ettiriyor. Bu bir ihtiyaç değildir. Yerinde sarf olunmaması, yapılmaması  gereken bir muhabbettir ki bu da İslam'ın ruhuna zıttır. Bayan ve erkekler yerinde sarf olunmaması ve yapılmaması gereken muhabbetin cezasını merhametsiz bir şekilde çekiyorlar.
         Merhametsiz azap çekme nedenlerinin en önemlisi dini hassassiyetlerini kaybetmelerindendir. Bu yüzden şefkat tokadı yerler. Çünkü namahreme karşı alakaları belki de ilerde kendilerine uygun bir eş bulamamalarının en önemli nedenlerinden biri olabilir. Bununla alakalı bir anektod anlatmak isterim. Fıkıh imamlarından İmam-ı Azam hazretlerinin babası bir gün çaydan geçen bir elmayı almış ve yemiş. Elmayı yedikten sonra aklına elmanın sahibi gelmiş ve sonra acaba bu elmanın sahibi elmayı helal eder mi diyerek elma bahçesini aramış. Elma sahibini bulduktan sonra 'sizin elmalarınız çaya düşüyor ben de düşen bu elmalardan birini yedim hakkınızı helal eder misin?'' diye sormuş. Elma sahibi de ''Hakkımı helal ederim fakat bir şartla. Şartım da benim bir kızım var. Kızım; hem kör, hem topal  hem de sağırdır. Eğer kızımla evlenirsen hakkımı helal ederim'' demiş. Başka bir çaresi kalmayan İmam-ı Azam hazretlerinin babası da kızla evlenmek zorunda kalmış.İmam gerdek gecesinde bahsedilen kusurların hiçbirini görmeyince sebibini kayınpederine sormuş. Kayın pederi:'' Kızım topaldır, demiştim. Kızım; hayatı boyunca hiçbir zaman harama yüremedi. Kördür, demiştim. Kızım; hayatı boyunca namahreme bakmadı, namahreme ilişmedi. Sağırdır, demiştim. Kızım hayatı boyunca haram birşey işitmedi ve söylemedi.'' İşte bu kadar âli bir kadından ve hassas bir adamdan İmam-ı Azam dünyaya gelir. Arz edebiliyor muyum dindediki hassasiyetin ölçüsünü? İşte bunlar ümmet için  mihenk taşları oldular. İşte hayatı meşru dairede geçirmenin dünyevi ve uhrevi mükafatı.Bizler çok salih evlat isterken acaba ne kadar salih bir kul gibi yaşamaya gayret ediyoruz? Bu hususta bir nefis muhasebesi yapabildik mi? Bu mevzu ile alakalı M. Fethullah GÜLEN  Hoca Efendi'nin ''Çizgimizi Heclerken'' adlı eserin '' Anne ve Babaların işlediği günahlar çocuğa da sirayet eder mi?'' kısmında detaylı bir şekilde mümkündür.
         Meşru daire keyfe kafidir. Harama girmeye hiç lüzüm yoktur. Kadın erkek münasebetleri de bu meşru dairede cereyan etmeli. Bu şekilde cereyan edilmediği sürece dünyevi ve uhrevi ceza çekmeleri mukkaderdir. Çünkü yerinde sarf edilmemesi gereken bir muhabbet; merhametsiz azap çekmeyi iktiza eder. Gerçekten kimisi bu dünyada da şefkatli bir tokat yer. İşte sırra binaendir ki kimi bayanlar hayatı boyunca ya hassas ve münasib bir erkeği bulamıyor ya da bulsa bile dünyevi ve uhrevi saadeti cem ettirecek birini bulamıyor. Gerçekten de müşahedelerimle sabittir ki hassas olan bayanların çoğu çok münasip adamlarla evlendiler. Böylece dünyevi ve uhrevi hayatlarını münasip adamlarla idame ettirdiler.
       Acaba dindar olan bayanlar neden mezun oldukatan sonra sınıfındaki ya da tanıdığı erkeklerle diyaloğunu bir şekilde devam ettirir? Ne lüzüm var? Acaba hiç kız arkadaşları yok mu? Amaç evlenmek ise diyalog sadece bir kişiyle yapılmaz mı? Bu konuyla alakalı görüşlerine çok değer verdiğim Hayrettin KARAMAN'ın Hayatımızdaki İslâm adlı eserin I. cildinde evlilik öncesi arkadaşlık yapmanın hükmü ile alakalı olarak şu muteber kanaatlerini ifade eder: '' Ergenlik çağına gelmiş erkeklerle kızların arkadaşlık etmeleri câiz olmaz. Erkekler erkelerle kızlar da kızlarla arkadaşlık ederler. Bir erkeğin kız ve kadın arkadaşı, bir kadının da erkek arkadaşı ancak hayat arkadaşı (eşi) olur.'' Hoca burada kesin bir hüküm koymak suretiyle mevzu ile alakalı isabetli görüşlerini bizimle paylaşıyor.
      Çok eskilere kadar gitmeye gerek yok. Bizim zamanımızda(bundan on sene evvel) kız-erkek münasebetlerinde haremlik-selamlık vardı. Normal hassasiyetlere sahip olan aile çocukları da haremlik-selamlık hususuna dikkat ederlerdi. Çünkü böyle bir bilinç olmuştu. Fakat maaleysef şimdilerde en dindar aile çocuklarında bile haremlik-selamlık durumu kalmadı. Bundan dolayı bu bilinç param parça oldu. İşte bu ve buna benzer mevzulardan dolayı bir çok kız ebeveynleri tarafından okula gönderilmedi.

         Anadoluda çok mutasıp ailer vardır. Bu aileler çocuklarını genellikle okutmadılar. Sebebine gelince en dindar aile çocukları da zamanla hassasiyetlerini yitirdikleri için bunlar kızlarını okutmadılar. İlkokulda sınıfımızda çok zeki iki kız vardı.Zeka ve hafızanın bir insanda bu kadar harikulade olduğu çok az insan tanıdım. Aileleri sırf dini hasassiyetlerini devam ettiremeyceğini düşündükleri için çocuklarını okutmadılar. Çünkü çevrede en dindar aile çocuklarının halini görünce bu aileler çocuklarını okutmadı. Bu bir çözüm mu acaba? Tabii ki değil. Ama işte bu aileler uygun bir ortam olmadığı ve başörtü problemi yaşandığı için çocuklarını okutmadılar maaleysef.